Alhamdulillah di permudahkan

Assalammualaikum sume :)

ini kisah ahad hari tu.. sekolah kat tengganu kan dah bukak kan hari ahad kan kan.. so dengan berdebar2nyaa ma pun telefon lah sekolah abah berbekalkan nombor telefon yang saya dah gugel hari tu..

oh sebelum tu nak cerita, ma cume ingat nama sekolah lama abah "Sekolah Menengah Kebangsaan Kompleks..." ... Kompleks apa tak ingat... Kompleks Batu Rakit ke ape ke... sabo je la kann ;))

tapi masa gugel tu, yg aku jumpe klu kat tengganu Sekolah Menengah Kebangsaaan Kompleks Mengabang Telipot adalah.. ah bole laa~~ tu yang ambil no. telefon sekolah tu. then bagi kat ma



ok sambung cerita.

masa ma telefon tu, ma cakaplah nak cakap dengan sekian sekian sekian kan... kerani tu jawab, sekian sekian sekian tengah ada kelas.. lepas tu kerani kata abah takde henpon.. ye lah tu kak ;p takde henfon ye ;p takut nak bagi nombor la tu ;p then ma tinggalkan lah nombor ma.. sambil berfikir "tak pernah berpindah sekolah rupenye setelah berpuluh2 tahun...."



masa tu pagi dalam pukul 9... tak lama kemudian mak ketuk pintu bilekku, then pass henponnye ke aku sambil cakap "abah nak cakap dengan diana"...

errr..



dan... bermula lah perasaan berdebar2 sampai nak terkeluar jantung.. masa taip ni pun tangan sejuk2 mengenangkan saat itu.. huhu


abah : "Assalammualaikum.."
diana : "....... *terdiam lama


"waalaikumussalam"

abah : "diana sehat?"
diana : "............. *masih x percaya dengan suara yang kudengari itu.


"sehat.." *lupe nak tanya balik abah sehat ke x, huhu speechless

abah : "diana nak kawen da ye....."

diana : "ha ah.."

abah : "minggu depan abah datang ye selesaikan hal dokumen diana.."

diana : *masih speechless uwaaaaa


abah : "hari jumaat abah datang.. abah pegi KL naik bas"

diana : "xpe ke...." *bongok nyee aku dalam banyak2 benda boleh cakap, pegi tanya xpe ke... aaaaa

lepas tu aku lupa laa apa jadi... tak ingat ending... cuma ingat sebelum letak telefon aku cakap Assalammualaikum jek.. sebelum2 tu banyak diam je, tak tauuu tak dapat gambarkannnn perasaan waktu ituuu..



hrmm.. perasaan bercampur baur... after 26 years.... n honestly, aku tak pernah rasa marah apa2 pun.. past is past rite? cume..... ada sesuatu yang aku duk fikir ni... rasa sayu bila abah cakap abah akan datang kl naik bas :( .... lepas tu bile dah jumpa karang, aku nak buat apa? salam la kann? lepas tu? huhu... kalau boleh tak nak abah rasa janggal *betulll yang ni yang aku duk fikir hari2, aku rasa sayu....

kalau boleh tak nak ada sesiapa yang kecilkan hati abah, past is past, betull.... huhu betul2 tak nakk rasa awkward between each other.... camne ekk...


hrmm...